مطالب مرتبط
بیشتر بخوانید
رواندرمانی در کودکان با اختلالات هیجانی و رفتاری
تاریخ انتشار
۲۵ مهر ۱۳۸۱
کودکان در مسیر رشد خود با چالشهای مختلفی روبهرو میشوند. برخی از این چالشها طبیعی و گذرا هستند، اما گاهی مشکلاتی جدی در زمینه هیجانها و رفتار کودک بروز میکند؛ مسایلی مانند اضطراب شدید، پرخاشگری، گوشهگیری، افت تحصیلی یا ناتوانی در برقراری ارتباط موثر با دیگران. در چنین شرایطی، رواندرمانی میتواند نقش بسیار مهمی در بهبود وضعیت کودک ایفا کند. رواندرمانی به زبان ساده، فرآیندی است که در آن روانشناس یا رواندرمانگر به کودک و خانوادهاش کمک میکند تا مشکلات رفتاری و هیجانی شناسایی و اصلاح شوند.
دوران کودکی پایهگذار سلامت روان در بزرگسالی است. اگر مشکلات هیجانی و رفتاری در این دوران شناسایی و درمان نشوند، ممکن است پیامدهای منفی طولانیمدتی مانند افت عزتنفس، ضعف در روابط اجتماعی، یا حتی بروز اختلالات جدیتر در نوجوانی و بزرگسالی ایجاد کنند. رواندرمانی به کودک کمک میکند تا احساسات خود را بهتر درک کند، شیوههای سالمتری برای ابراز آنها بیاموزد و مهارتهای حل مسیله و کنترل رفتار را تمرین کند.
-
بازیدرمانی (Play Therapy):
کودکان اغلب توانایی بیان مستقیم احساسات خود را ندارند. بازیدرمانی فضایی فراهم میکند تا کودک از طریق بازی، نقاشی، یا کارهای خلاقانه احساسات و مشکلاتش را آشکار کند. رواندرمانگر از این ابزارها برای شناخت مشکلات کودک و آموزش مهارتهای جدید استفاده میکند. -
رفتاردرمانی شناختی (CBT):
این روش بر تغییر افکار منفی و رفتارهای ناسالم تمرکز دارد. کودک یاد میگیرد که چگونه افکار غلط (مثل “من هیچوقت موفق نمیشوم”) را شناسایی و به جای آن افکار مثبت و واقعبینانه جایگزین کند. این روش برای اضطراب، وسواس و افسردگی بسیار موثر است. -
رواندرمانی خانوادگی:
بسیاری از مشکلات کودکان در تعامل با محیط خانواده شکل میگیرد. در این رویکرد، رواندرمانگر با والدین و کودک کار میکند تا الگوهای ارتباطی بهبود یابند و شیوههای فرزندپروری مناسب آموزش داده شود. -
رواندرمانی فردی:
در این روش، جلسات فردی بین کودک و روانشناس برگزار میشود تا کودک احساس امنیت کند و بتواند راحتتر درباره مشکلاتش صحبت کند.
رواندرمانی کودکان بدون مشارکت والدین نتیجه مطلوبی نخواهد داشت. والدین باید در جلسات مشاوره شرکت کنند، راهکارهای پیشنهادی درمانگر را در خانه اجرا کنند و محیطی امن و حمایتی برای کودک فراهم آورند. تغییر رفتار والدین، همدلی بیشتر و یادگیری شیوههای تربیتی صحیح میتواند روند درمان را بسیار تسهیل کند.
-
اضطراب جدایی و ترسهای شدید
-
پرخاشگری مداوم و رفتارهای ضداجتماعی
-
مشکلات ارتباطی و ناتوانی در دوستیابی
-
افت تحصیلی ناشی از مسایل هیجانی
-
وسواس، اضطراب یا افسردگی در سنین پایین
رواندرمانی کودکان فرصتی ارزشمند برای کمک به رشد سالم روانی و اجتماعی آنان است. با مداخله بهموقع، بسیاری از مشکلات رفتاری و هیجانی قابل درمان یا کاهش هستند. آگاهی والدین و مراجعه به متخصص در زمان مناسب، میتواند آیندهای روشنتر و آرامتر برای کودک و خانواده رقم بزند.
نظرات